Edwin Brand, kunstenaar en ondernemer.
Statement:
‘Ik zoek het spanningsveld of de samenhang van de combinatie van verschillende materialen. Gebruik van materialen zonder hun identiteitsverlies maar in een vervreemdende context geplaatst.
Mijn werk moet vragen oproepen, kriebelen, geen antwoorden geven. De discussie is vele malen interessanter dan de concensus.
Esthetiek speelt een belangrijke rol in mijn werk, alhoewel de materialen en onderwerpen die ik gebruik nou niet op het eerste gezicht mooi zijn.
Mijn onderwerpen zijn niet voor de hand liggend. Ook de uitwerking is onorthodox. Ik heb een constante behoefte aan het experiment en aan vernieuwing.
Autonome vormgeving
Ik probeer de vergankelijkheid van het leven in een beeld te vangen. De schoonheid te laten zien van het verval, zoals het principe van de schoonheid van de herfst. Het is een wezenlijk onderdeel van het leven waar de mens vreselijk bang voor is: de dood en het verval. We willen allemaal jong blijven en onsterfelijk zijn. Vanuit dat principe ontstaan hele culturen en religies.
Wat ik wil laten zien is de schoonheid van dit verval. Omdat het een wezenlijk onderdeel is van het leven, of beter gezegd van de cyclus van de natuur, wat tevens een voorwaarde is voor de voortzetting van het leven. Precies zoals het in de natuur gebeurt.
Wij als mensheid zijn geneigd onszelf als het hoogste zijn te zien in de wereld, maar waarom? Is het ijdelheid? Is het blindheid of onbegrip voor de rest van het leven om ons heen? Ik denk van wel. En waarom zou de mens beter of hoger zijn dan, laten we zeggen, een regenworm? Ik denk dat het een foute gedachtegang is om de ene soort met de andere te vergelijken en daaraan een waardeoordeel te hangen ten voordele van de vergelijker.
Ik denk dat het zo is dat bepaalde soorten in harmonie met elkaar leven, zoals mensen met honden. Maar dat de meeste levensvormen los van elkaar in een soort parallelle universums leven. Wel afhankelijk van hetzelfde hemellichaam en dezelfde atmosfeer. Wie bepaalt dat termieten minder zijn dan mensen? Juist: de mens! En waarom zou het niet andersom zijn, dat termieten de mensheid veroordelen op hun zg intelligentie?
Wat ik hiermee wil aangeven is dat het nog maar de vraag is of wij nou werkelijk de wereld regeren, het belangrijkst zijn. Die ijdelheid, en de angst voor het verval en de dood, maakt ons blind voor de schoonheid van alles om ons heen. Kijk nou eens goed om je heen. Wie heeft er enig idee van de schoonheid van bijvoorbeeld een uitgedroogd zaadlobje of een naaktslak? Terwijl we wel instinctief de schoonheid van de herfst zien. Terwijl, als we daar rationeel naar zouden kijken, het ons zou beangstigen zoals ik eerder heb uitgelegd.
Mijn beelden zijn pogingen om de ogen te openen voor de wereld om ons heen en respect af te dwingen voor de in vele ogen onbenullige wezens en plantjes die in een parallelle wereld naast ons leven.’
Naast deze zware onderwerpen is humor natuurlijk ook erg belangrijk!
Toegepaste vormgeving
Ontwerp en bouw van een speelhuisje/ boomhut tegen een oude muur.
Een salontafel van een bureastoel onderstel en een mooie plak van een boomstam.
Een eigenbouw Long John cargo bakfiets, van twee oude fietsen en wat profiel. Afgemonteerd met nieuw materiaal.
De opdracht tot het restaureren en aanpassen van een oud boerenhek tot een custom design met het thema ‘J5’ (alle vijf de voornamen van de gezinsleden beginnen met de letter J).